Η Αλάνα Κακογιάννη παρουσίασε στην gallery ‘Apotheke’, της οδού Χριστοφίδη την εγκατάστασή της ‘Digital Obsolescence’ από τις 18 μέχρι τις 28 Σεπτεμβρίου. Χιλιάδες βιντεοταινίες τύπου: ‘VHS’, στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη δημιουργούν με ενδιαφέρον τρόπο - μέσα από την κατάσταση του περιβλήματός τους, τους τίτλους τους που παραπέμπουν σε άλλες δεκαετίες ή τη συνομιλία τους με το χώρο έκθεσής τους - το κατάλληλο ύφασμα για να αναδυθεί το τεχνολογικό φάντασμα μιας περασμένης εποχής.
Στην ‘Digital Obsolescence’ εκεί που κάποιο μάτι βλέπει ένα ογκώδες κατακερματισμένο τέρας έτοιμο να σε κατασπαράξει, κάποιο άλλο βλέμμα διαισθάνεται τον κρυμμένο θησαυρό που κρύβει μέσα στην «κοιλιά» του. Στο σημείο αυτό ανοίγονται δύο κατευθύνσεις εξίσου νόμιμες και αιτιολογημένες Η πρώτη οδός ανήκει στην ειρωνεία. Είναι εκείνη η άποψη που βλέπει τις βιντεοκασέτες ως τα τεχνολογικά απόβλητα μιας εποχής και που διερωτάται για τις διαβρωτικές δυνάμεις του χρόνου, αναγνωρίζοντας πόσο αστείες και καταδικασμένες είναι οι ανθρώπινες προσπάθειες για την περισυλλογή, διατήρηση και αποκατάσταση του τεχνολογικού υλικού. Αυτή άποψη θεωρεί ότι το εγχείρημα «χλευάζει εν τέλει τις μορφές που παίρνουν οι κραυγές υπέρ της διατήρησης και της αποκατάστασης της ιστορικής, της τεχνολογικής και της χωροταξικής μνήμης».
Η άλλη οδός παραμένει πιο επιφυλακτική ως προς την τελική ‘αχρηστία’, ή αυτή τουλάχιστον συνομολογεί ο τίτλος της εγκατάστασης. Μια τεχνολογία όσο και αν τείνει να εκλείψει, όσο και έχει μειωθεί η ζήτησή της, δεν πέφτει σε αχρηστία, διότι τουλάχιστον όσοι πρόλαβαν και την αγάπησαν δεν παρέδωσαν ακόμη τα όπλα. Πέραν ότι έργο τέχνης ξεπερνά τον τίτλο που του διάλεξε ο ίδιος δημιουργός ή τα όρια που τείνει να τα περικλείσει το εύστοχο όσο και ‘ορθογραφημένο’ press release της εν λόγω παρουσίασης, ας σκεφτεί κανείς την οπτική γωνία ενός cinephile αντιμέτωπο με τόσες βιντεοταινίες. Τα χιλιάδες κλειστά κουτιά δε θα του εγείρανε την περιέργεια; Παλιές γνώριμες ταινίες δε θα του ξυπνούσανε αναμνήσεις; Ταινίες που θεωρούσε από καιρό χαμένες εκτός από χαρά δε θα του δίνανε την ευκαιρία να συμπληρώσει την ιδεώδη συλλογή;
Πιθανόν.... όσο και αν δεν μπορούμε να καταλογογραφήσουμε ή να διατηρήσουμε ζωντανά τα τεχνολογικά σημεία ή ερείπια του πολιτιστικού μας παρελθόντος, ένα ψηφιακό φάντασμα πλανάται ακόμη ανάμεσα μας... Αν θα το δει κανείς, εξαρτάται κάθε φορά από το πως αντιδρά κανείς απέναντι σε μια εκάστοτε παράδοση, ισοπεδωτικά ή ανα-συνθετικά.
No comments:
Post a Comment